iemand zei “je bent lang ooit”
ik vroeg niet om die boodschap
en opeens kwam dat hard aan
een oceaan, woestijn van niets
daarna door de straten gedwaald
naar binnen gekeken
lang ooit lang ooit
de restaurants waar ik wilde eten
koos er eindelijk een uit
zat aan het raam dronk cappuccino en keek rond
en bestelde nog een kokosnoot met een lepel
daarna door de straten gedwaald
naar binnen gekeken
lang ooit lang ooit
ik ben lang ooit dacht ik
gevangen als een dier
een hond die langs het hek rent
voor altijd dezelfde loop
keek op mijn horloge
om de tijd te doden
daarna door de straten gedwaald
naar binnen gekeken
daar zaten ze
lang ooit lang ooit