“Een man hopt op armen over het zebrapad” (uit: In Doeken). Addis Abeba maakte de eerste keer diepe indruk op mij. De straten van die stad werden voor mij hèt beeld van het altijd op pad willen of moeten zijn en de hobbelige wegen die mensen afleggen. Werkend aan de teksten in Arba Minch in het Zuiden van Ethiopië kwamen steeds meer beelden terug van de indrukken die ik de laatste jaren tijdens het reizen opdeed. “De Bridge of God ligt tussen de mensen” (uit: Naar Toe).
Tussen In Doeken en Naartoe is het nieuwe album International Drive gegroeid. En op een andere manier dan de vorige keer bij het maken van Iedereen Klopt. Het ruwe tekstmateriaal werd deze keer half gesproken half gezongen per iPhone naar John Nuyten opgestuurd vanuit ondermeer Hong Kong, Orlando en Addis. John heeft los van mij de muziek gecomponeerd en gearrangeerd. Op zijn muziek zing en vertel ik over het vestinghuis, de Lonely Lunch, op weg zijn, de pijn na het bijten, en het uiteindelijke verdwijnen van iedereen…
’t houdt ons allemaal gaande…
International Drive
Boehoe
Zat Het Zo
Harder Dan Zij
We Zijn Niet Meer
In Doeken
Vestinghuis
Nu Is Niets
Dan Grijpt De Pijn
Naartoe